ท่านอ๋องไก่อ่อนอ้อนรักองค์หญิงนางร้าย

“กระหม่อมยินดีรับใช้กงจู่จนตัวตาย หาได้เสียดายชีวิตไม่”

“จบศึกนี้ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างสาสม ที่อยู่เคียงข้างข้ามาโดยตลอด”

ด้านเปี้ยนมู่เฉินนั้นเริ่มหงุดหงิด ที่จู่ๆ ก็มีบุรุษหน้าหยกโผล่มาฉกฉวยเอาผลประโยชน์จากเฉาเยว่ซิน ยังไม่ทันทำผลงานหรือลงมือ เขาก็ร้องขอตำแหน่งจากเฉาเยว่ซิน

“เร็วเกินไปหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ที่จะประทานตำแหน่งสำคัญให้”

ในที่สุดเปี้ยนอ๋องก็ไม่อาจนิ่งเฉยได้ เขาตัดสินใจขัดจังหวะของทั้งสองคน

“ขออ๋องเปี้ยนอย่าทรงคิดมาก ข้าน้อยอวิ๋นปิงเหว่ยติดตามกงจู่มานาน มิได้หวังลาภยศใด ข้าขอสาบานตรงนี้ ว่าสิ่งที่ข้าต้องการ คือการยืนเคียงข้างกงจู่เพียงเท่านั้น จะในฐานะไหน ข้าก็ไม่ติดขัด”

ใบหน้าหยกที่งามดุจแสงจันทรา แตกต่างกับเปี้ยนมู่เฉินที่คมคายและดุดันราวกับดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรง ชายคนหนึ่งกล่าวอย่างจริงใจ แต่อีกคนกลับเริ่มอคติ

“งั้นก็ ... ตำแหน่งขันที”

“นี่ท่าน!”

อวิ๋นปิงเหว่ยชะงักค้าง ไม่นึกว่าผู้เป็นถึงเปี้ยนอ๋องแห่งกงอู๋ จะเอ่ยวาจาสามหาวเช่นนี้ต่อหน้าเขา หากไม่ติดว่ามีองค์หญิงยืนกั้นอยู่ เขาคงชักดาบประลองให้รู้แพ้รู้ชนะไปนานแล้ว

---

นิยายจบแล้วนะคะ หาอ่านได้ที่ MebMarket เป็น E Book ค่ะ (วางLinkในนี้ไม่ได้ เพราะมันหายจ่อมไปเลย ต้องขออภัยด้วย)